نان من کجاست؟
من زودتر رسیده‌بودم؛ ولی زن مانتو خاکستری با روسری گل‌منگولی که موهای سفیدش از زیر آن بیرون ریخته‌بود، زودتر کارتش را به پسر جوان نانوایی
12 آبان 1403
بدون دیدگاه
یادداشت‌های من
امروز اولین روز از پنج روز باقیمانده عمر توست چگونه آن را می‌گذرانی؟
در مطب منتظر نوبت ویزیت هستم، مطب شلوغ است؛ اما من تنهام. یاسر و فاطمه‌خانم توی ماشین منتظرم هستند. چند وقتی است حالم خوش نیست
16 مهر 1403
بدون دیدگاه
دروغ زمان
یکی از دغدغه‌های اکثر ما در زندگی نداشتن وقت کافی برای انجام کارهای مورد علاقه‌مان است. جولیا کامرون می‌گوید: این افسانه که ما برای خلق
14 مهر 1403
بدون دیدگاه
جای زخم خوب می‌شود، جای حرف هرگز
جای زخم خوب می‌شود، جای حرف هرگز چند روزی است هرچه میان روزنوشت‌هایم سیاحت می‌کنم، مطلب دندان‌گیری برای انتشار در کانالم نمی‌یابم. نوشته زیاد است؛
8 مهر 1403
بدون دیدگاه
روزی که سرگیجه به دیدارم آمد
پنج‌شنبه حول‌وحوش ساعت ۱۲ظهر بود که مهمان‌‌ناخوانده‌ای به نام «سرگیجه» روی سرم آوار شد. حضورش چنان سهمگین و ناگهانی بود که ترس را با تک‌تک
18 شهریور 1403
بدون دیدگاه
صلح درون
می‌دانی دلبر امروز در آینه چروک‌های پیشانیم را دیدم، چقدر عمیق شده‌بودند. از دیدنشان دلم لرزید، گَردی از غم روی صورتم نشست. بغض کردم آه
27 مرداد 1403
بدون دیدگاه
گندم برشته با طعم سم موش
همیشه موش‌ها نیستند که به غذای ما آدم‌ها ناخنک می‌زنند؛ گاهی هم ما آدم‌ها هستیم که به غذای آن‌ها ناخنک می‌زنیم. دقیقا مثل ما که
25 مرداد 1403
بدون دیدگاه
یادداشت‌های من
می‌نویسم چون…
امروز مطلبی با عنوان «چرا می‌نویسیم؟ دلیل نوشتن»، در سایت استاد‌کلانتری خواندم، که با جمله‌ی زیبای شاعر بزرگ «اکتایو پاز» آغاز شده‌بود: «می‌نویسیم چون چاره‌ای
21 مرداد 1403
بدون دیدگاه
یادداشت‌های من
قطار زندگی
«قطار زندگی» زندگی شبیه قطاری تندرو است که هیچ برگشتی در کارش نیست.تولد، ایستگاه آغاز سفر ما با این قطار است. در طول مسیر قطار
18 مرداد 1403
بدون دیدگاه
یادداشت‌های من
معضلی به‌نام اعتیاد
پیاده‌روی شبانه در پارک محل خانه برایم آزار دهنده است؛ البته دلیلش تاریک بودن فضای پارک یا حاکم نبودن سکوت و آرامش صبحگاهی پارک نیست.
15 مرداد 1403
بدون دیدگاه